Surströmming - kiszony śledź

Surströmming - kiszony śledź

Surströmming (kiszony śledź) to szwedzki przysmak ze sfermentowanych śledzi bałtyckich, który charakteryzuje się bardzo intensywnym i nieprzyjemnym zapachem. Ze względu na swój zapach śledź nazywany jest zgniłym, co nie jest poprawne, ponieważ ryba nie jest poddawana procesom gnilnym lecz fermentacji.


Śledź poławiany jest na wiosnę, gdy jest w doskonałej kondycji i tuż przed tarłem. Idealny śledź nie może być wyrośnięty ani zbyt tłusty. Złowione śledzie wrzuca się do zalewy z wody i soli a następnie ryba leżakuje w beczkach przez minimum sześć tygodni. Gotowe śledzie wkłada się puszek, co jednak nie zatrzymuje procesu kiszenia ryb, dlatego puszkę z surströmming należy przechowywać w chłodnym miejscu.Wybrzuszone denka puszek są rezultatem działania gazów, które powstają wewnątrz puszki w trakcie kiszenia.


W związku z ryzykiem wystrzelenia puszki pod wpływem zmiany ciśnienia, wiele linii lotniczych zabrania przewozu tego szedzkiego produktu na swoim pokładzie.


Śledzia trzeba zjeść tego samego roku lub rok po dacie produkcji. Według smakoszy śledź z tego samego roku smakuje słono, śledź drugoroczny jest bardziej kwaskowaty i ma nieznacznie cytrynowy posmak.


Filety z surströmming podaje się z gotowanymi ziemniakami, drobno posiekaną czerwoną cebulą i cienkim pieczywem lub pieczywem twardym. Do tego wszystkiego niezbędna jest gęsta śmietana.